• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تفسیر ابویعلی جعفری

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


تفسیر ابویعلی جعفری اثر ابویعلی بن حسن از علمای امامیه و از مشایخ اجازات می‌باشد.


تفسیر ابویعلی جعفری (تفسیر جعفری) از شریف ابویعلی (م ۴۶۳ ق) فرزند حسن بن حمزه جعفری طالبی از علمای امامیه و از مشایخ اجازات.
ابـویـعـلـی دامـاد اسـتادش شیخ مفید بود و پس از وفات استاد ریاست شیعه امامیه به او منتهی گردید و نیز غسل استاد دیگرش علم الهدی با وی بود. مـفـسـر از تبار جعفر طیار است ابن عنبه در عمدة الطالب از قول ابن طباطبا این مطلب را تذکر داده است.
[۱] ابن عنبه، احمدبن علی، عمدة الطالب، ص۴۶.    
[۲] جعفری، محمدمهدی، دایرة المعارف تشیع، ج۱، ص۱۵۸.
[۳] جعفری، محمدمهدی، دایرة المعارف تشیع، ج۳، ص۴۵۶.


‌ایـن تفسیر به شیوه روائی و کلامی‌ می‌باشد و شاگرد مفسر حسین نصر حلوانی در نزهة الناظر و تنبیه الخاطر از تفسیر ابویعلی نقل کرده است.
شیخ آقابزرگ تهرانی در الذریعه می‌نویسد چون قسمتی از تفسیر ابویعلی بنام و امضاء وی در حـاشـیه کتاب شاگردش حسین بن محمد حلوانی بود و بعضی از فضلا هنگام استنساخ آن را در مـتـن کـتاب اضافه نموده‌اند این موضوع باعث گشته است که جمعی از اکابر علما مانند صاحب ریاض و میرزا حسین نوری آن را از تالیفات مفسر بدانند.
سید عبدالکریم بن طاووس در آخر باب ششم از کتاب خود فرحة الغری
[۴] بن طاووس، سید عبدالکریم، فرحة الغری، ص۱۲۹.    
می‌گوید (به خط ابـویـعـلـی جـعفری داماد شیخ مفید و جانشین وی دیدم) سپس حدیث را نقل کرده است و این می‌رساند که نسخه خط مؤلف از تفسیر مذکور تا اواسط قرن هفتم هجری در دست بوده است.
[۵] اردبیلی، محمدبن علی، جامع الرواة، ج۲، ص۹۱.
[۶] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعة، ج۴، ص۲۵۸.    
[۷] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعة، ج۲۴، ص۱۲۷.    
[۸] ابن داوود، حسن بن علی، رجال، ص۱۶۸.    
[۹] نجاشی، احمد بن علی، رجال، ج۱، ص۴۰۴.    
[۱۰] افندی، عبدالله بن عیسی، ریاض العلماء، ج۲، ص۸۲.    
[۱۱] علامه حلی، حسن بن یوسف، الخلاصة، ص۲۷۰.    
[۱۲] ابن حجرعسقلانی، احمدبن علی، لسان المیزان، ج۵، ص۱۳۵.    
[۱۳] خویی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱۶، ص۲۲۴-۲۲۶.    
[۱۴] شفیعی، محمد، مفسران شیعه، ص۹۵.
[۱۵] مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۲۲، ص۴۴۷.    
[۱۶] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الناس فی قرن الخامس، ص۱۵۹.


۱. ↑ ابن عنبه، احمدبن علی، عمدة الطالب، ص۴۶.    
۲. ↑ جعفری، محمدمهدی، دایرة المعارف تشیع، ج۱، ص۱۵۸.
۳. ↑ جعفری، محمدمهدی، دایرة المعارف تشیع، ج۳، ص۴۵۶.
۴. ↑ بن طاووس، سید عبدالکریم، فرحة الغری، ص۱۲۹.    
۵. ↑ اردبیلی، محمدبن علی، جامع الرواة، ج۲، ص۹۱.
۶. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعة، ج۴، ص۲۵۸.    
۷. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعة، ج۲۴، ص۱۲۷.    
۸. ↑ ابن داوود، حسن بن علی، رجال، ص۱۶۸.    
۹. ↑ نجاشی، احمد بن علی، رجال، ج۱، ص۴۰۴.    
۱۰. ↑ افندی، عبدالله بن عیسی، ریاض العلماء، ج۲، ص۸۲.    
۱۱. ↑ علامه حلی، حسن بن یوسف، الخلاصة، ص۲۷۰.    
۱۲. ↑ ابن حجرعسقلانی، احمدبن علی، لسان المیزان، ج۵، ص۱۳۵.    
۱۳. ↑ خویی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱۶، ص۲۲۴-۲۲۶.    
۱۴. ↑ شفیعی، محمد، مفسران شیعه، ص۹۵.
۱۵. ↑ مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۲۲، ص۴۴۷.    
۱۶. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الناس فی قرن الخامس، ص۱۵۹.


سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «تفاسیر قرن پنجم»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۴/۱۲.    




جعبه ابزار