• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تاریخ بنی‌اسرائیل

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


آغاز تاریخ بنی اسرائیل، به حوادث حیات جد اعلای آن‌ها، ابراهیم ، باز می‌گردد.



بنا به گزارش‌های تاریخی، زادگاه وی در اورِکلدانیان بود، و او با مهاجرت جمعی قومش به حرّان ، بدان ناحیه منتقل شد؛ سپس از حرّان به فلسطین مهاجرت کرد و در آن‌جا سکنا گزید.


فرزندان و نوادگان او، اسحاق و یعقوب، نیز در کنعان ساکن بودند.
احتمالاً این حوادث در حدود ۲۰۰۰ـ ۱۸۰۰ ق م روی داده است.


پس از آن‌که یوسف به مصر برده شد و در آن‌جا به صدارت رسید، یعقوب و پسرانش به سبب قحطی در کنعان، به مصر رفتند و تا روزگار حضرت موسی ، که از نسل همین قوم بود، در مصر ماندند.
[۱] دایره المعارف تشیع، ج ۱، ص ۲۴۳.



بنی اسرائیل به رهبری دینی و سیاسی موسی از سلطه فرعون رها شدند و از مصر خارج گشته به سمت کنعان حرکت کردند.
[۲] اعراف/سوره۷، آیه۱۳۸.    



در این راه بنی اسرائیل دچار انحرافاتی می‌شوند از قبیل: درخواست ساختن بت،
[۳] اعراف/سوره۷، آیه۱۳۸.    
گوساله پرستی،
[۴] بقره/سوره۲، آیه۵۱.    
درخواست رؤیت خدا
[۵] بقره/سوره۲، آیه۵۵.    
[۶] اعلام قرآن، ص ۱۹۰-۱۸۸.
و...


قبل از ورود به سرزمین مقدس، هنگامی که به رود اردن رسیدند ترس و وحشت آنها را فرا گرفت، حضرت موسی از هر تیره‌ای یک نفر را به آن سرزمین فرستاد تا چگونگی وضع آنجا را گزارش دهند، آنان با مردمی زورمند و صاحب امکانات روبرو شدند و با فاش کردن این قضیه، بنی اسرائیل، تصمیم گرفتند به مصر بازگردند. خداوند به سبب این نافرمانی، آنها را چهل سال در بیابان تیه سرگردان نمود: «قالَ فَاِنَّها مُحَرَّمَةٌ عَلَیهِمْ اَربَعینَ سَنَةً یتیهونَ فی الأرضِ».
[۷] مائده/سوره۵، آیه۲۶    

«خداوند (به موسی) فرمود: این سرزمین (مقدس)، تا چهل سال بر آنها ممنوع است (و به آن نخواهند رسید) پیوسته در زمین (در این بیابان) سرگردان خواهند بود» تا آن نسل عصیانگر و ترسو منقرض شده، نسل دیگری پدید آید.
[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه علی کرمی، تهران، فراهانی، ۱۳۷۹، اول، ج ۳، ص ۶۲۶-۶۲۵.

اینان حدود چهل سال، که طی آن یک نسل‌شان از بین رفت، در صحرای سینا سرگردان بودند تا این‌که پس از وفات موسی، یوشع جانشین وی شد و بتدریج کنعان را فتح کرد.


پس از استقرار در کنعان و تغییر ساختار اجتماعی بنی اسرائیل، اینان از قومی کوچ‌نشین و دام‌پرور به ملتی مستقر و زارع مبدل شدند.
در نتیجه، شیوه رهبری ایشان نیز از پدرسالاری و ریاست بزرگان قبیله تغییر یافت و فردی قوی از نظر نظامی و شایسته اداره امور، به ریاست انتخاب شد و، بدین ترتیب، دوره داوران آغاز گشت.


سپس عهد پادشاهان فرارسید که از شائول (در قرآن : طالوت ) آغاز شد و دامادش داوود و سپس سلیمان بر تخت سلطنت نشستند.
و این، دوران اوج اقتدار این ملت بود.


با اختلاف افتادن در بین اسباط ، پادشاهی به دو قسمت شد؛ در بخش شمالی، پادشاهی اسرائیل بر ده سبط حکومت می‌کرد و دو سبط بنیامین و یهودا پادشاهی کوچکی در جنوب فلسطین ، به نام یهودا، پدید آوردند.


در ۵۸۷ ق م، در پی حمله بختنصّر ( نبوکدنصر ) و تصرف مملکت اسرائیل و تخریب هیکل ، این قوم به اسارت به بابل برده شد.


در ۵۳۸ ق م، با قدرت یافتن ایران ، کوروش بابل را فتح کرد و فرمان داد تا یهودیان به سرزمین خود بازگردند و آن‌ها را مورد لطف و حمایت خود قرار داد.
اینان به بازسازی معبد اورشلیم پرداختند، اما پس از بازگشت، اتحاد پایدار بین اسباط پا نگرفت و استقلال پیشین را نیافتند.


این قوم پس از ایران، به ترتیب، تحت تسلط یونانیان ـ بطلمیوسی‌ها و سلوکی‌ها ـ و رومیان بودند تا بالاخره در ۷۰ میلادی ، که معبد دوم اورشلیم ( هیکل دوم ) تخریب گردید، دچار پراکندگی شدند.
[۹] الموسوعة الفلسطینیة، دمشق ۱۹۸۴، ج۱، ص۲۳۸.
[۱۰] جان بویر ناس، تاریخ جامع ادیان، ج۱، ص۵۴۲ ـ۵۵۳، ترجمه علی اصغر حکمت، تهران ۱۳۷۰ ش.



نکته قابل توجه در تاریخ قوم بنی اسرائیل، مهاجرت آنان به شبه جزیره عربستان ، زمان این مهاجرت ، نحوه مهاجرت و سکنا گزیدن ایشان در آن‌جاست.

۱۳.۱ - زمان مهاجرت


تعیین زمان دقیق این مهاجرت، میسر نیست و آن را از زمان خرابی معبد دوم اورشلیم، اسارتِ بابلی به دست بختنّصر، حکومت داوود و حتی زمان حیات موسی ذکر کرده‌اند.

۱۳.۲ - یهودیان ساکن مدینه


به هر ترتیب، در زمان مبعوث شدن حضرت محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم به مدینه و هجرت ایشان، این یهودیان از جمله ساکنان این شهر بودند و سه قبیله مهم آنان، بنی نضیر ، بنی قریظه و بنی قینقاع ، در جریانات اجتماعی سهیم بودند.
خطاب قرآن به بنی اسرائیل در برخی آیات متوجه یهودیان است.

۱۳.۳ - نژاد یهودیان عربستان


البته درباره این‌که اقوام یهودی ساکن جزیرةالعرب ، یهودیان اصیل یا عرب‌های یهودی شده بوده‌اند، اختلاف نظر هست.

 
۱. ↑ دایره المعارف تشیع، ج ۱، ص ۲۴۳.
۲. ↑ اعراف/سوره۷، آیه۱۳۸.    
۳. ↑ اعراف/سوره۷، آیه۱۳۸.    
۴. ↑ بقره/سوره۲، آیه۵۱.    
۵. ↑ بقره/سوره۲، آیه۵۵.    
۶. ↑ اعلام قرآن، ص ۱۹۰-۱۸۸.
۷. ↑ مائده/سوره۵، آیه۲۶    
۸. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه علی کرمی، تهران، فراهانی، ۱۳۷۹، اول، ج ۳، ص ۶۲۶-۶۲۵.
۹. ↑ الموسوعة الفلسطینیة، دمشق ۱۹۸۴، ج۱، ص۲۳۸.
۱۰. ↑ جان بویر ناس، تاریخ جامع ادیان، ج۱، ص۵۴۲ ـ۵۵۳، ترجمه علی اصغر حکمت، تهران ۱۳۷۰ ش.



دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «بنی اسرائیل»، شماره۱۹۶۷.    




جعبه ابزار