بکر بن نطاح عجلی (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بکر بن نطّاح عجلی (م
۱۹۲ق)، از شاعران مشهور و
حنفی مذهب قرن دوم هجری قمری بود.
ابووائل بکر بن
نطّاح عجلی بصری حنفی یمامی، اهل
یمامه،
از قبیله بنی سعد بن عجل
و به قولی بصری بود. در زمان
هارون الرشید (خلافت
۱۷۰-
۱۹۳ق) به
بغداد رفت و در آنجا زیست.
در آغاز راهزن بود، اما بعداً این کار را ترک کرد.
عجلی را فردی شجاع، اسب سوار، پهلوان
و شاعری بنام توصیف کرده‌اند.
از معاصران او باید از کسانی همچون
ابوالعتاهیه،
عتابی و
عباس بن احنف نام برد.
افرادی مانند هارون الرشید
و
ابودلف را مدح کرده و جایزه‌هایی نیز دریافت کرده است. وی دارای مذهب حنفی بود.
ابووائل خود را فردی شجاع می‌دانست، ولی ابودلف در مقام انکار برآمد. ابووائل نیز برای اثبات گفته خود، از او اسب، شمشیر، تیر و کمان خواست و به راه افتاد و از اتفاق، در بین راه به کاروانی از کالا که متعلق به ابودلف بود، برخورد و اموال آنها را به
غارت برد. وقتی این خبر به ابودلف رسید، تمام اموال را به او بخشید و از آن پس او را جزء لشگریان خود قرار داد و تا زنده بود از حقوق بالایی برخوردار بود.
از آثار ابووائل دیوان شعری است که حدود صد ورقه می‌باشد.
سرانجام ابووائل در سال ۱۹۲
یا بعد از
۲۲۲ق درگذشت.
(دیگر منابع:
)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «بکر عجلی»، ج۱، ص۲۰۶-۲۰۷.
