بال (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بال از
واژگان قرآن کریم به معنای حال، خاطر و قلب است.
بال به معنای حال است.
مجمع البیان و
مفردات آن را حال معنی کردهاند
در
قاموس حال و خاطر و قلب و غیره نیز گفته شده است.
(قالَ فَما بالُ الْقُرُونِ الْاُولی قالَ عِلْمُها عِنْدَ رَبِّی) «
فرعون گفت: حال مردمان گذشته (که به
خدا ایمان نیاوردند) چیست؟
موسی گفت علم آنها پیش پروردگار من است.»
(فَسْئَلْهُ ما بالُ النِّسْوَةِ اللَّاتِی قَطَّعْنَ اَیْدِیَهُنَّ) «حال و حکایت زنانی که دستهایشان را بریدند چیست و چرا آنکار کردند؟»
در
نهج البلاغه هست:
«وَ لَا- تَخْطُرُ بِبَالِ اُولِی الرَّوِیَّاتِ خَاطِرَةٌ مِنْ تَقْدِیرِ جَلَالِ عِزَّتِهِ.» «بخاطر صاحبان فکر چیزی از اندازه
قدرت خدا نمیرسد.» در اینجا میبینیم که «بال» در قلب بکار رفته است.
راغب در اینگونه موارد «بال» را به معنی حال باطنی (که قلب هم میشود گفت) گرفته است.
کلمه بال چهار بار در
قرآن مجید آمده است.
•
قرشی بنابی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «بال»، ج۱، ص۲۴۸.