• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

امام حسین در منابع اهل سنت

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


در منابع اهل سنت به علاقه و محبت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم به حسین علیه‌السلام اشاره شده است.


زمخشری (از علمای بزرگ اهل سنت)، صاحب تفسیر معروف « کشاف »، در کتاب « ربیع الابرار » نقل می‌کند:
« فاطمه علیهاالسّلام با فرزندانش حسن و حسین علیهما السلام خدمت رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم رسیده و عرض کرد: یا رسول الله! هدیه‌ای به این‌ها بده. حضرت فرمود: پدرت فدایت، من مالی ندارم تا هدیه کنم. سپس حسن علیه‌السّلام را بغل کرده، بوسید و روی پای راست خود قرار داد و فرمود: به این فرزندم، اخلاق و هیبت خود را هدیه می‌کنم و حسین علیه‌السّلام را نیز بغل کرد و بوسید و بر روی پای چپ خود نهاد و فرمود: شجاعت و جود خود را بدو بخشیدم.»
[۱] ربیع الابرار، ص۵۱۳، به نقل از «احقاق الحق»، قاضی نورالله شوشتری.


ابوهریره (از راویان بنام اهل سنت) می‌گوید: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم را دیدم که حسین بن علی علیهما السلام را در بغل گرفته و می‌فرمود: «خدایا! او را دوست می‌دارم تو هم او را دوست بدار».
[۲] مستدرک الصحیحین، ج۳، ص۱۷۷.


قاضی نورالله شوشتری در کتاب « احقاق الحق » می‌نویسد:
ابوالمؤید موفق بن احمد (از علمای اهل سنت) در مقتل الحسین از راویان مختلف و آنها از ابوبکر نقل می‌کنند که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم فرمود: «حسن و حسین سرور جوانان اهل بهشت هستند.»
[۳] احقاق الحق، ج۱۰، ص۷۰۸.


حافظ ابونعیم اصفهانی (از علمای اهل سنت) در کتاب حلیة الاولیاء
[۴] حلیة الاولیاء، ج ۴، ص۱۳۹.
نقل می‌کند که او با سلسله راویان مختلف از جمله عمر بن خطاب روایت می‌کند که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم فرمود: «حسن و حسین سرور جوانان بهشت هستند.»
[۵] احقاق الحق، ج۱۰، ص۵۶۴.


احمد بن حنبل در مسند خود به نقل از راویان متعدد، می‌نویسد:
پیامبر، حسن و حسین را به سینه خود می‌چسباند و می‌فرمود: «خدایا! من این دو را دوست دارم، تو نیز آنها را دوست بدار.»
[۶] مسند احمد بن حنبل، ج۵، ص۳۶۹.


از عایشه نقل شده است که گفت:
حسین در حالی که به پیامبر وحی نازل می‌شد، به محضر وی در آمده و خود را روی او انداخت و از پشت او بالا رفت. جبرئیل گفت: یا رسول الله! او را دوست می‌داری؟ فرمود: چرا پسرم را دوست نداشته باشم. جبرئیل گفت: امت تو بعد از تو، او را خواهند کشت. جبرئیل دست خود را دراز کرد و مقداری خاک سفید به او داده و گفت: در این سرزمین، این پسر تو کشته می‌شود و اسم این سرزمین، « طف » است. و چون جبرئیل از نزد پیامبر رفت، پیامبر از خانه خارج شد و در حالی که آن خاک را در دست گرفته بود و می‌گریست، فرمود: عایشه! جبرئیل به من خبر داد امتم پس از من، فریب خورده و پسرم حسین را در سرزمین طف خواهند کشت. سپس در حالی که گریه می‌کرد، به طرف اصحاب خود - که در میان آنان علی ، ابوبکر ، عمر ، حذیفه ، عمار و ابوذر بودند - رفت. آنان عرض کردند: یا رسول الله! چرا گریه می‌کنید؟ فرمود: جبرئیل به من خبر داد پسرم حسین بعد از من در سرزمین طف به شهادت می‌رسد و این خاک را به من داده و گفت: در همان جا به خاک سپرده خواهد شد.
[۷] مجمع الزوائد، ج۹، ص۱۸۷، به نقل از «امامان اهل بیت علیه‌السّلام در گفتار اهل سنت»، داود الهامی.


۱. ↑ ربیع الابرار، ص۵۱۳، به نقل از «احقاق الحق»، قاضی نورالله شوشتری.
۲. ↑ مستدرک الصحیحین، ج۳، ص۱۷۷.
۳. ↑ احقاق الحق، ج۱۰، ص۷۰۸.
۴. ↑ حلیة الاولیاء، ج ۴، ص۱۳۹.
۵. ↑ احقاق الحق، ج۱۰، ص۵۶۴.
۶. ↑ مسند احمد بن حنبل، ج۵، ص۳۶۹.
۷. ↑ مجمع الزوائد، ج۹، ص۱۸۷، به نقل از «امامان اهل بیت علیه‌السّلام در گفتار اهل سنت»، داود الهامی.


دانشنامه کلام و عقاید، برگرفته از مقاله «امام حسین در منابع اهل سنت».    




جعبه ابزار