الهام (وحی)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
الهام (
وحی)، القای معنا در
قلب ؛ از
انواع وحی مباشری را می‌گویند.
«الهام» در
لغت به معنای بلعیدن، نوشیدن، اعلام و در دل افکندن چیزی است.
راغب می‌گوید: الهام، القای چیزی از جانب
خداوند در
قلب است؛ مانند
سخن حضرت رسول صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم : «ان الروح الامین نفث فی روعی».
الهام در اصطلاح، القای معنا در
دل از طریق
فیض و بدون اکتساب، و از گونه‌های
وحی مباشری است.
و در آیاتی از قرآن کریم از آن یاد شده است؛ مانند:
۱. (واوحینا الی‌ام موسی ان ارضعیه...)
که به الهام خودآگاه اشاره دارد؛
۲. (واوحی ربک الی النحل ان اتخذی من الجبال بیوتا...)
که به الهام غریزی و ناخودآگاه اشاره می‌کند.
گفتنی است که الهام گاهی به معنای
وحی و گاهی درباره مفهومی مقابل
وحی که ممیزاتی ندارد به کار برده می‌شود.
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «الهام (وحی)».
