اقرار حوا (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آدم و
حوا علیهاالسّلام به
گناه خویش
اعتراف کردند.
حضرت آدم كه هنوز
تجربه كافى در
زندگی نداشت، و گرفتار دامهاى
شیطان و
خدعه و
دروغ و
نیرنگ نشده بود، و نمى‌توانست باور كند، كسى اين چنين
قسم دروغى ياد كند، و چنين دامهايى بر سر
راه او بگذارد، سرانجام تسليم فريب شيطان شد، و با
ریسمان پوسيده
مکر و خدعه او براى بدست آوردن
آب حیات و
ملک جاویدان، به چاه وسوسه‌هاى
ابلیس فرو رفت و نه تنها
آب حیات به دستش نيامد، بلكه در گرداب نافرمانى
خدا افتاد، آن چنان كه
قرآن آن را در يك جمله خلاصه كرده، مى‌گويد:" به اين ترتيب شيطان، آنها را فريب داد و با طناب خود آنها را در چاه فرو برد.
و قاسمهما انی لکما لمن النـصحین (و برای آنها
سوگند یاد کرد که من برای شما از خیرخواهانم.)
فدلیـهما بغرور فلما ذاقا الشجرة بدت لهما سوءتهما و طفقا یخصفان علیهما من ورق الجنة و نادیـهما ربهما الم انهکما عن تلکما الشجرة و اقل لکما ان الشیطـن لکما عدو مبین(و به این ترتیب، آنها را با
فریب (از مقامشان) فرود آورد. و هنگامی که از آن
درخت چشیدند، اندامشان (عورتشان) بر آنها آشکار شد؛ و شروع کردند به قرار دادن برگهای (درختان) بهشتی بر خود، تا آن را بپوشانند. و پروردگارشان آنها را
ندا داد که: «آیا شما را از آن درخت
نهی نکردم؟! و نگفتم که
شیطان برای شما
دشمن آشکاری است؟!»)
قالا ربنا ظـلمنآ انفسنا وان لم تغفر لنا وترحمنا لنکونن من الخـسرین.(گفتند: «پروردگارا! ما به خویشتن
ستم کردیم! و اگر ما را نبخشی و بر ما
رحم نکنی، از زیانکاران خواهیم بود!»)
سرانجام هنگامى كه آدم و حوا، به نقشه شيطانى ابليس، واقف شدند و نتيجه كار خلاف خود را ديدند به فكر جبران گذشته افتادند و نخستين گام را اعتراف به ظلم و ستم بر خويشتن، در پيشگاه خدا قرار دادند و" گفتند: پروردگارا! ما بر خويشتن ستم كرديم" (قالا رَبَّنا ظَلَمْنا أَنْفُسَنا). " و اگر ما را نيامرزى و رحمت خود را شامل حال ما نكنى، از زيانكاران خواهيم بود" (وَ إِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنا وَ تَرْحَمْنا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخاسِرِينَ)
.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۴، ص۱۵۱، برگرفته از مقاله «اقرار حوا».
