• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

استحقاق مدح

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



به کسی که شایستگی برای ستایش ، به سبب انجام حسنات و ترک قبایح را دارد مستحق مدح گفته می‌شود.



استحقاق مدح به معنای حکم عقل و عقلا به شایستگی شخص برای مدح می‌باشد؛ یعنی شخص شایستگی آن را دارد که درباره او سخن دلالت کننده بر بزرگی و رفعت مقام او، گفته شود.
سبب استحقاق مدح، به جا آوردن واجبات و مستحبات و اجتناب از قبایح و امور ناپسند در نزد عقل و عقلا می‌باشد؛ بنابراین، مطیع به سبب حسن فعلی و حسن فاعلی و « منقاد » به سبب حسن فاعلی سزاوار مدح می‌باشند.
برخی معتقدند استحقاق مدح عین استحقاق ثواب یا ملازم آن است.
[۳] مشکینی، علی، تحریر المعالم، ص ۱۴۶-۱۴۵.



۱. مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۱، ص۲۲۸.    
۲. حکیم، محمد سعید، المحکم فی اصول الفقه، ج۲، ص ۱۶۹-۱۶۷.    
۳. مشکینی، علی، تحریر المعالم، ص ۱۴۶-۱۴۵.
۴. رشتی، حبیب الله بن محمد علی، بدایع الافکار، ص ۳۳۲-۳۲۹.    



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۱۵۸، برگرفته از مقاله «استحقاق مدح».    




جعبه ابزار