آنچه ابن‌جوزی در مشیخه و وفیات المنتظم در باب مشایخ و استادان خود آورده است، تصویر نسبتاً روشنی از آموخته‌های او به دست می‌دهد و با توجه به تاریخ درگذشت استادانش معلوم می‌شود که وی در دوران کودکی و نوجوانی در مجالس درس بسیاری از بزرگان علم و ادب حضور یافته و از آنان در علوم متداول زمان اجازه کتبی یا شفاهی اخذ کرده است. مشهورترین استادان وی اینانند:
ابوالفضل محمدبنناصربن علی بن عمر بغدادی (۴۶۷-۵۵۰ق/ ۱۰۷۵- ۱۱۵۵)، معروف به سلامی، حافظ و ادیب که نخستین آموزش‌ها و هدایت و ارشاد علمی و اخلاقی وی را بر عهده داشت.
که ابن‌جوزی کتاب ذم الغیبهابراهیم حربی را به قرائت استادش، ابوالفضل محمدبنناصر، نزد وی خواند. همچنین مجالسی از ابن سمعون و مسند شافعی و جز آن‌ها را از او آموخت. فاطمه واعظی متعبد بود و در رباط خویش به تعلیم زنان اشتغال داشت. وی در ۵۲۱ق هنگامی که ابن جوزی ۱۰ ساله بود، درگذشت.
ابوالقاسم هبةالله بنمحمد شیبانی کاتب (د ۵۲۵ق) که همه مسند احمدبن حنبل و تمامی غیلانیات و اجزاء المزکی را به وی آموخت. ابن جوزی می‌نویسد که جز اینها را نیز به قرائت استاد و شیخش، ابوالفضل محمدبنناصر، از وی آموخته و کتابت کرده است.
ابوحکیم ابراهیم بن دینار نهروانی (د ۵۵۶ق/۱۱۶۱م)، عالم بر مذهب و خلاف و فرائض و مدرس مدرسه ابن شمحل و مدرسه باب الازج. ابن جوزی خود می‌گوید: قرآن و مذهب و فرائض را نزد وی آموختم و مدتی در مدرسه ابن شمحل معید او بودم و پس از او مدرسه به من سپرده شد و من در آن‌جا به تدریس پرداختم.
