ابویحیی زکریا بن یحیی بزار
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابویحیی زکریا بن یحیی بزار مزکی نیشابوری سجزی (۲۲۰- ۲۹۸ هـ)، از علمای
حنفی‌مذهب در
نیشابور و فقیهی عابد در
قرن سوم هجری قمری بود.
ابویحیی
زکریا بن یحیی بن حارث بزار نیشابوری سجزی، تاریخ دقیق ولادت وی مشخص نیست.
ذهبی می‌نویسد که ابویحیی به هنگام مرگ حدود هشتاد سال داشت.
با توجه به این مطلب می‌توان تولد او را در حدود ۲۲۰ هـ تخمین زد.
وی از علمای فرقه حنفی در نیشابور و فقیهی عابد بود که از
اسحاق بن راهویه،
حسن بن
عیسی بن ماسرجیس،
ایوب بن حسن و دیگران حدیث شنیده و برای
استماع حدیث به
عراق و
حجاز نیز سفر کرده است.
عبدالرحمان بن حسین قاضی و ابوعلی حافظ از او
روایت می‌کنند.
ابویحیی که تالیفات زیادی در حدیث داشت، در سال ۲۹۸ هـ درگذشت و
امیر ابوصالح بر او
نماز گزارد.
فهرست‌ها از آثار ابویحیی اطلاعاتی ارایه نکرده‌اند، اما
سید بن طاوس عالم شیعی قرن هفتم در
کتاب التشریف بالمنن معروف به
الملاحم و الفتن، بخش‌هایی از
کتاب الفتن
زکریا را آورده و می‌گوید: این نسخه در سال ۳۹۱ هـ نوشته شده و من آن را از مدرسه نظامیه امانت گرفتم.
کتاب ابن‌طاوس مشتمل بر سه
کتاب فتن از محدثان
اهل‌سنت است: الفتن نعیم بن حماد الفتن
زکریا و الفتن سلیلی. این
کتاب‌ها احادیثی در موضوع
مهدویت و ظهور از راویان اهل‌سنت آورده‌اند.
مناقب الامام ابوحنیفه اثر دیگر نیشابوری است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۳۴۳، برگرفته از مقاله «ابویحیی
زکریا بن یحیی بزار».
