ابوعلی حسین بن محمد قبّانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوعلی حسین بن محمد بن زیاد قبّانی نیشابوری عبدی (پس از ۲۱۰-۲۸۹ هـ)، از مورخان و محدثان بزرگ
خراسان در
قرن سوم هجری قمری بود، به گونهای که از ارکان حدیث و حافظان موثق عصر خویش شمرده میشد.
ابوعلی حسین
بن محمد بن زیاد قبّانی نیشابوری عبدی، از محدثان بزرگ خراسان بود و بعد از سال ۲۱۰ هـ به دنیا آمد.
از دوران کودکی و رشد وی چیزی در اختیار نیست، اما آوردهاند که وی از
اسحاق بن راهویه،
منصور بن ابیمزاحم،
سهل بن عثمان،
عمرو بن زراره و
ابراهیم بن محمد شافعی در
مکه،
مدینه، خراسان و
عراق استماع حدیث کرده و محدثانی چون
محمد بن اسماعیل بخاری،
زکریا بن محمد بن بکّار و
احمد بن محمد بن عبیده از وی نقل حدیث کردهاند.
قبّانی فردی محدث، مورخ و یکی از ارکان حدیث و حافظان موثق
عصر خویش در
نیشابور بود و اصحاب حدیث در این شهر بعد از مسلم
بن حجاج به او روی آوردند.
وی ملازم با امام بخاری بوده و برای کسب حدیث، چنانکه ذکر شد، سفرها نمود.
قبّانی در سال ۲۸۹ هـ درگذشت و
ابوعبدالله بوشنجی بر وی نماز گزارد
و سپس در مقبره
حسین بن معاذ به خاک سپرده شد.
کتابهای المسند، الابواب، التاریخ، الکنی
و اتباع الاتباع از قبّانی است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۲۸۱، برگرفته از مقاله «ابوعلی حسین
بن محمد بن زیاد قبّانی».