ابن‌قاضی شهبه شهاب‌الدین ابوالعباس احمد بن محمد
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوالعباس احمد بن محمد بن عمر،
فقیه و
دانشمند، یکی از شخصیت‌های
خاندان اِبْن‌ِ‌قاضی‌ِ شُهْبه، می‌باشد.
ابن‌قاضی شهبه عنوان خاندانی
شافعی‌مذهب که در سده‌های ۷-۹ق/۱۳- ۱۵م در
دمشق می‌زیسته‌اند.
ابوالعباس احمد بن محمد بن عمر، ملقب به شهاب‌الدین (۷۳۷- ۷۹۰ق/۱۳۳۷- ۱۳۸۸م)، دانشمند و
فقیه بود. از استادان و شیوخ وی اطلاع چندانی در دست نیست، جز اینکه نوشته‌اند وی نخست نزد پدر و سپس نزد علمای زمان خویش دانش آموخت و از پدر
اجازه فتوا گرفت و از آن پس خود به عنوان
معیدِ درس به کار پرداخت و سپس در
جامع اموی تدریس کرد و پس از درگذشت برادرش، در مدارس عذراویه،
امینیه،
مجاهدیه و
ظاهریه به عنوان
معید درس مشغول شد و در مدرسه الطبریه واقع در باب‌البرید به تدریس پرداخت و ریاست
جامع اموی را نیز به عهده گرفت؛ طلاب و فقها را گرامی می‌داشت و در منزل خویش از آنان پذیرایی می‌کرد. او چون درگذشت، در کنار نیاکان خود در باب‌الصغیر مدفون گردید.
او اثری در «
فرائض» تألیف کرد که اکنون در دست نیست.
در میان متأخران
زرکلی کتابی را در تاریخ که ظاهراً نوشته پسر اوست، به وی نسبت داده است.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «ابن‌قاضی شهبه»، ج۴، ص۱۶۲۷.
