أَفْئِدَة (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

اَفْئِدَة: (الاَبْصارَ وَ الاَفْئِدَةَ)
«اَفْئِدَة» جمع‌ «فؤاد» به معنای قلب است؛ ولی مفهومی ظریف‌تر از آن دارد؛ این کلمه معمولًا در جایی گفته می‌شود که‌ «افروختگی» و «پختگی» در آن باشد.

---

(ثُمَّ سَوَّاهُ وَنَفَخَ فِيهِ مِن رُّوحِهِ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ قَلِيلًا مَّا تَشْكُرُونَ) (سپس اندام او را نظام بخشيد و از روح خويش [روحى شريف و برجسته‌] در وى دميد؛ و براى شما گوش‌ها و چشم‌ها و دل‌ها [عقل‌ها] قرار داد؛ امّا كمتر شکر نعمت‌هاى او را به جا مى‌آوريد).
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: در این جمله به نعمت ادراک‌های حسی، یعنی چشم و گوش، و ادراک‌های فکری یعنی‌ قلب منت نهاده است، که هم ادراک‌های جزئی و خیالی را شامل می‌شود، و هم کلی و عقلی را. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

---