أَرْباب (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَرْباب (
به فتح الف و سکون راء) از
واژگان قرآن کریم و جمع
ربّ است و مراد از آن
معبودهای دروغین و
ملائکه و بزرگان قوم‌اند. این کلمه چهار بار در
قرآن مجید آمده است.
أَرْباب جمع ربّ است و مراد از آن
معبودهای دروغین و ملائکه و بزرگان قوم‌اند.
راغب می‌گوید: بنابر آنکه ربّ فقط
به خدا اطلاق می‌شود لازم بود که جمع بسته نشود ولی بنا بر اعتقاد
کفّار جمع بسته شده است نه راجع
به نفس امر و حقیقت، بهتر است گفته شود برای نقل قول آنها و برای تفهیم جریان جمع آمده است.
(اَ اَرْبابٌ مُتَفَرِّقُونَ خَیْرٌ اَمِ اللَّهُ...) (آيا خدايان متعدد و پراكنده بهترند، يا خداوند يگانه ...)
ارباب جمع ربّ و چهار بار در
قرآن مجید آمده است و مراد از آن
معبودهای دروغین و ملائکه و بزرگان قوم‌اند که
قرآن از اتخاذ ارباب در مقابل خداوند نهی فرموده است و چهار محل فوق
به قرار ذیل است:
سوره یوسف آیه ۳۹ ،
سوره آل‌عمران آیه
۶۴ و
۸۰ و
توبه آیه ۳۱ .
در
دعای ۴۶ صحیفه آمده:
«اَللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ ... رَبَّ الْاَرْبابِ».
این واژه چهار بار در
قرآن مجید آمده است.
.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «رب»، ج۳، ص۴۴.
