آیه ظهار
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آیه ظهار به آیه ۲ مجادله،در باره
تشبیه زن خود به یکی از
محارم به قصد
طلاق اطلاق می‌شود.
[ویرایش]
به آیه ۲
سوره مجادله «آیه ظهار» می‌گویند.
گفتنی است که چهار آیه اول این
سوره درباره «ظهار» سخن می‌گویند و تنها آیه دوم به این نام معروف شده است.
[ویرایش]
«ظهار» در لغت به معنای «پشت» و در اصطلاح عبارت خاصی است که با آن، زن بر مرد
حرام می‌شود. ظهار یکی از سنت‌های جاهلی است که در آن مرد،
همسر خود را به یکی از محارم یا
مادر خود تشبیه کرده، این گونه انزجار خود را از وی ابراز می‌دارد، و در واقع
صیغه ظهار به جای نوعی طلاق کاربرد داشته است.
[ویرایش]
در زمان
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم اوس بن صامت همسر خود را ظهار کرد و درپی شکایت همسرش به رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم چهار آیه اول سوره مجادله در بیان
احکام ظهار نازل شد. در این آیات، به مسائل ذیل اشاره شده است: ۱. نقض سنت جاهلی؛ ۲.
کفاره ظهار .
[ویرایش]
اگر مردی پس از ظهار، پشیمان شود و قصد
آمیزش با همسر خود را داشته باشد، باید پیش از آن
کفاره بدهد؛ یعنی یک بنده آزاد کند یا شصت روز
روزه بگیرد و یا شصت فقیر را اطعام کند.
همچنین برخورد قاطع
اسلام با ظهار، بیانگر این است که اسلام هرگز
اجازه نمی‌دهد مردان خودکامه با استفاده از رسوم و عادات ظالمانه، به حقوق زن تجاوز کنند؛ بلکه با این گونه سنت‌های خرافی، مبارزه و آن‌ها را ملغی اعلام می‌کند.
[ویرایش]
[ویرایش]
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «آیه ظهار».
