• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

آیات صفات تنزیهی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



آیات صفات تنزیهی به آیات ناظر به تنزیه خداوند از صفات مخلوقات اطلاق می‌شود.



منظور از "آیات صفات تنزیهی" آیات بیانگر تنزیه و پیراستن خداوند متعال از صفات اجسام و خصوصیات ممکنات است.
از کتاب و سنت قطعی به روشنی ثابت شده است که خداوند به صفات اجسام و ویژگی‌های ممکنات که ملازم با حدوث و امکان و توام با نیاز و نقص است متصف نمی‌شود.


برخی از آیات تنزیهی عبارتند از:
۱. آیه ۱۱ سوره شوری : (... لیس کمثله شیء...).
۲. آیه ۱۵ سوره فاطر : (... والله هو الغنی...).
۳. آیه ۶۲ سوره زمر : (الله خالق کل شیء...).
۴. آیه ۱۰۳ سوره انعام : (لا تدرکه الابصار وهو یدرک الابصار وهو اللطیف الخبیر).


این‌ها، آیات محکم هستند که متشابهات قرآن به آن‌ها بازمی گردد؛ بنابراین هر آیه‌ای که ظاهرش انتساب صفت یا فعل حادثی به خداوند باشد، باید با آیات محکم سنجیده و معنایی که با اسمای حسنی و صفات علیای الهی منافات ندارد از آن‌ها فهمیده شود؛ مثلا آیاتی که نسبت آمدن به خدا داده یا دست و صورت و عین و نفس برای خدا ترسیم کرده است باید با توجه به آیات محکم تفسیر شود، و نیز باید گفته شود از تمام این اوصاف، آن معنایی منظور است که با ساحت قدس پروردگار سازگاری دارد.
آیات صفت مجیء؛
آیات صفت قرب ؛
آیات صفت معیت .
[۷] جمعی از محققان، مجله بینات، ج۵، ص۷۸.



۱. شوری/سوره۴۲، آیه۱۱.    
۲. فاطر/سوره۳۵، آیه۱۵.    
۳. زمر/سوره۳۹، آیه۶۲.    
۴. انعام/سوره۶، آیه۱۰۳.    
۵. معرفت، محمد هادی، التمهید فی علوم القرآن، ج۳، ص۸۸.    
۶. طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۲، ص۱۰۳-۱۰۵.    
۷. جمعی از محققان، مجله بینات، ج۵، ص۷۸.



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله«آیات صفات تنزیهی».    




جعبه ابزار