صاخه (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صاخَّه (به تشدید و فتح خاء) از
واژگان قرآن کریم، به معنای فریادی است که از شدت
گوش را کر می‌کند و یکی از اسماء
قیامت است.
صَاخَّه به نقل
الصحاح،
قاموس المحیط،
اقرب الموارد، فریادی است که از شدت گوش را کر می‌کند.
(فَاِذا جاءَتِ الصَّاخَّةُ. یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ اَخِیهِ) «چون فریاد شدید گوش خراش آید آن روز شخص از برادرش می‌گریزد...» صاخّه از اسماء قیامت است
این همان است که در آیات دیگر با
صیحه تعبیر آمده است مثل:
(اِنْ کانَتْ اِلَّا صَیْحَةً واحِدَةً فَاِذا هُمْ جَمِیعٌ لَدَیْنا مُحْضَرُونَ) (صيحه واحدى بيش نيست، فريادى عظيم برمى‌خيزد ناگهان همگى نزد ما احضار مى‌شوند.)
(یَوْمَ یَسْمَعُونَ الصَّیْحَةَ بِالْحَقِّ ذلِکَ یَوْمُ الْخُرُوجِ) (روزى كه همگان صيحه
رستاخیز را به‌حق مى‌شنوند؛ آن روز، روزِ خروج از قبرها است.)
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «صاخه»، ج۴، ص۱۱۱.
